"چه خبر"

اون وقتایی که میخوای صحبت ادامه پیدا کنه ولی هیچ کلمه ای، هیچ جمله ای پیدا نمیکنی که بتونی این کارو انجام بدی،بعد یهو میگی:((خب دیگه چه خبر؟))

بنظر من این جمله سوالی نیست، یه جمله ی امریه، یعنی بگو، تعریف کن از روزات برام، کارایی که میکنی، حرفایی که میزنی،حس هایی که تجربه میکنی،جاهایی که رفتی،من همشو میخوام بشنوم؛میخوام بدونم و بفهمم ثانیه هات چطوری میگذرن؟ میخوام بفهمم بین اونهمه مشغله و درگیری جایی برای منم هست؟! بین اونهمه تفکرات و تصاویری که میلیون ها بار از ذهنت می‌گذرن یعنی میشه یک میلیون و یکمیش من باشم؟!

اما آدما اینارو نمیشنون،حرفاتو از چشمات نمیخونن،از صدات از لحنت نمیفهمن حرف دلت چیه،بی خبر از همه جا فقط جواب میدن:((سلامتی!))

و این تویی که پشت این جمله مخفی شدی و هنوز هم،دلت به همین یه کلمه خوش شده.